Indygo Khadi jest w 100% naturalną farbą ziołową. To sproszkowane liście indygowca barwierskiego – rośliny zawierającej barwnik (ściślej ujmując prekursor barwnika) nadający włosom kolor intensywnej czerni z intrygującym, niebieskim refleksem. To właśnie pozyskiwany m.in. z indygowca pigment nosi nazwę indygo.

Indygo Khadi nie tylko nadaje pasmom piękny, trwały kolor, ale również odżywia i wzmacnia włosy, sprawiając, że stają się wyraźnie pogrubione i bardziej lśniące.

Zalety kosmetyku:

• Khadi Indygo nie zawiera konserwantów, wzmacniaczy koloru, utleniaczy ani chemikaliów.
• Produkt wolny jest od sztucznych barwników lub zapachów. Wszystkie składniki są absolutnie naturalne. Naszym priorytetem jest twoje zdrowie i bezpieczeństwo.
• Produkt posiada certyfikat BDIH – informacje, co to oznacza dla użytkownika i jakie są warunki jego uzyskania, tutaj certyfikat BDiH

Jak często stosować Khadi Indygo?

Farby Khadi możesz używać tak czesto jak potrzebujesz, bez obawy że zniszczysz włosy. Ten w 100% roślinny kosmetyk nie zawiera chemicznych dodatków, więc nie niszczy struktury włosa. Wprost przeciwnie naturalne barwniki działają regenerująco. Farby Khadi  poprawiają ogólny stan włosów. Polecamy stosowanie Indygo co 2-3 tygodnie w celu odświeżenia koloru oraz poprawy połysku.

Jak używać Khadi Indygo?

1. Przygotuj indygo: wsyp proszek do wody o temperaturze 50°C i mieszaj do uzyskania konsystencji gęstego jogurtu. Jeśli wiesz, że masz włosy oporne na farbowanie (np. siwe), możesz dodać łyżeczkę soli.
2. Nałóż indygo od razu na świeżo umyte włosy (mogą być wilgotne lub suche, w zależności od preferencji). Polecamy aplikować farbę w kierunku od karku do czoła.
3. Nałóż foliowy czepek i zawiń głowę ręcznikiem. Zmyj farbę z czoła, karku i uszu.
4. Pozostaw indygo na włosach przez 1 godzinę.
5. Spłucz dokładnie włosy.
6. Nie myj włosów przez 48h.
7. Bądź cierpliwa – kolor, w wyniku procesu utleniania, ściemnieje i uzyska intensywniejszy odcień w ciągu kilku dni od farbowania.

Wskazówki dotyczące farbowania włosów indygo:

Jeśli włosy są mocno rozjaśnione lub siwe, Indygo może nie spełnić oczekiwań. Poleca się wtedy metodę farbowania dwustopniowego – należy najpierw zafarbować włosy naturalną henną, a następnie Indygo:

1. Przygotuj Hennę Khadi Naturalną według instrukcji i zafarbuj włosy na czerwony odcień.
2. Po spłukaniu henny lub następnego dnia zaaplikuj na włosy Indygo.

Indygo to barwnik wnikający we włosy słabiej niż henna. Może się szybciej wypłukiwać. Czasem też nie pokrywa włosów w całości za pierwszym razem. Ponowne farbowanie może być wymagane szybciej. Radzimy się jednak nie zrażać, ponieważ pełne krycie i trwalszy kolor uzyskamy przy kolejnych koloryzacjach.

UWAGA! Należy jednak zachować ostrożność w przypadku nakładania na włosy siwe lub rozjaśniane (konieczny test próbki).

Indygowiec barwierski najlepiej oddaje barwnik w środowisku zasadowym, dlatego nie należy dodawać do farby cytryny. Na barwienie włosów indygo ma wpływ również temperatura dodawanej do ziół wody, służącej do rozrabiania mieszanki – najodpowiedniejsza to 50°C. Zamiast letniej wody można zastosować napar z czarnej herbaty.

Jak pozyskiwany jest barwnik indygo z indygowca barwierskiego?

Indygowiec barwierski (Indigofera tinctoria L.) nie występuje obecnie w stanie dzikim. Jest natomiast uprawiany w Indiach. Nie jest jedyną rośliną, z której pozyskuje się barwnik indygo. To jednak najczęściej stosowane źródło tego wyjątkowego, szlachetnego pigmentu. Inygowiec barwierski jest półkrzewem z rodziny bobowatych. Pochodzi najprawdopodobniej z Afryki Zachodniej. Pierwsze wzmianki o jego uprawie sięgają 4 tysięcy lat p.n.e. Był uprawiany w starożytnym Egipcie, Indiach, Indonezji oraz Ameryce Środkowej i Południowej.

Tradycyjna metoda pozyskiwania indygo polega na moczeniu w kadziach liści indygowca, które przechodzą proces fermentacji. Pigment przedostaje się do roztworu, który przyjmuje żółtą barwę. Ciecz z pigmentem intensywnie miesza się, przelewając do położonych niżej kadzi. Dzięki natlenowaniu, roztwór przyjmuje charakterystyczną, niebieską barwę. Następuje wytrącenie się pigmentu, który osadza się na dnie kadzi. Barwnik jest odsączany, filtrowany i suszony. Produkt finalny posiada najczęściej postać krojonych tabliczek (sztabek) tzw. płytek indygo, o barwie intensywnego granatu z zielonkawym połyskiem. Tradycyjny proces pozyskiwania Indygo jest bardzo żmudny i wymaga pracy wielu osób.

Uwaga: Khadi Indygo to sproszkowane liście indygowca barwierskiego. Nie ma formy sztabek indygo.

Historia indygo

Indygo to jeden z pierwszych znanych ludzkości barwników. Na terenie Peru, w Hauca Pietra, odkopano fragmenty niebieskich tkanin farbowanych indygo, których wiek szacuje się na ok. 6000 lat. Tabliczki z indygo pozyskiwanym z indygowca barwierskiego trafiły do Europy w starożytności. Barwnik ten był znany cywilizacji greckiej oraz rzymskiej. Szczyt zainteresowania pigmentem w Europie przypada na okres średniowiecza. Tabliczki indygo były sprowadzane do Europy z Indii. Towar ten uchodził za luksusowy. Indygo wykorzystywano do barwienia wełny i naturalnych tkanin. Drogocenny pigment stosowany był również w malarstwie, kosmetyce i medycynie. Europejczycy powszechnie sądzili, że indygo jest minerałem. W błąd wprowadzała jego forma – sztabki. Dopiero po wyprawie do Azji Marco Polo wiedza na temat pozyskiwania indygo stała się bardziej powszechna w Europie. Wysoka cena surowca była wynikiem bardzo długiej i niebezpiecznej drogi jaką kupcy musieli przebyć lądem. Dzięki rozpoczęciu morskich wypraw do Indii zaczęto sprowadzać indygo na większą skalę, co spowodowało spadek jego ceny i zwiększenie dostępności. Pigment zyskał w Europie miano „niebieskiego złota”.

Masa netto: 100g