O wypadaniu włosów mówimy wtedy, gdy przez okres co najmniej 2-3 miesięcy tracimy dziennie ponad 200 włosów. Obserwując u siebie nasiloną utratę włosów, sięgamy odruchowo po suplementy diety, zapominając, że przyczyna wypadania może być bardziej skomplikowana niż niedobór minerałów.

Przyczyny wypadania włosów

Wśród przyczyn wzmożonej utraty włosów wyróżnić można czynniki, których eliminacja wymaga jedynie zmiany diety, sposobu pielęgnacji bądź fryzury, jak i czynniki, z którymi można się uporać tylko na drodze specjalistycznego leczenia. Pierwsze kroki skierować należy do lekarza dermatologa, który zleci wykonanie badań, np. trichogramu. Trichogram, na drodze analizy fazy wzrostu, w jakiej znajdują się poddane badaniu włosy (w liczbie około 100), pozwala stwierdzić, czy rzeczywiście mamy do czynienia z wypadaniem włosów. Wyróżnić można 3 fazy wzrostu włosa: anagen (wzrost), katagen (przejście) i telogen (spoczynek). U zdrowej osoby udział włosów w fazie wzrostu powinien wynosić około 60%, natomiast w fazie spoczynku – 10-30%. Jeśli proporcje te są zachwiane, wówczas dochodzi do nadmiernej utraty włosów, której przyczynami mogą być:

• Dieta uboga w witaminy i minerały, przede wszystkim w krzem, żelazo, cynk, witaminy A, H oraz witaminy z grupy B
• Okres ciąży – wzmożone wydzielanie estrogenów zmniejsza utratę włosów, także tych, które powinny wypaść zgodnie z naturalnym cyklem wzrostu, po porodzie następuje więc jednoczesna utrata większej ilości włosów; zwiększona produkcja prolaktyny w okresie karmienia także przyczynia się do wypadania włosów
• Choroby skóry – grzybica (która powoduje łamanie się włosów), łupież tłusty
  Długotrwały stres – wypadanie włosów związane jest z nadmierną produkcją prolaktyny
• Anemia
• Choroby, w leczeniu których stosuje się leki immunosupresyjne (choroby autoimmunologiczne), cytostatyczne (stosowane w chemioterapii), leki zmniejszające krzepliwość krwi
• Zaburzenia hormonalne związane z nadmierną produkcją męskich hormonów płciowych (testosteronu), objawiające się tzw. łysieniem androgenowym (objawiające się utratą włosów na czubku głowy i w kątach czołowych – powstają tzw. zakola)
• Nadczynność i niedoczynność tarczycy
• Ciężkie choroby zakaźne, które prowadzą do ogólnego osłabienia organizmu i niedoborów pokarmowych
• Stosowanie antykoncepcji hormonalnej
• Zatrucie substancjami toksycznymi (np. rtęcią, arsenem)
• Uszkodzenie skóry głowy spowodowane podrażnieniem płynami do trwałej ondulacji bądź farbą

Wypadanie włosów – leczenie

Sposób leczenia uzależniony jest od czynnika, który spowodował wzmożoną utratę włosów. W przypadku chorób ogólnoustrojowych (np. zaburzeń pracy tarczycy) leczenie opiera się na walce z chorobą podstawową, która doprowadziła do wypadania włosów. Zaburzenia hormonalne związane z produkcją androgenów wymagają kuracji endokrynologicznej, natomiast choroby skóry – leczenia dermatologicznego. Samoistny proces odrastania włosów występuje w przypadku ustąpienia chorób zakaźnych, po zakończonej kuracji lekami immunosupresyjnymi bądź cytostatycznymi oraz po unormowaniu poziomu hormonów po ciąży. Utrata włosów spowodowana niedoborem witamin i minerałów wymaga wzbogacenia w nie codziennego jadłospisu – najbardziej korzystnym rozwiązaniem jest urozmaicenie diety w produkty bogate w cynk, krzem, żelazo, miedź, metioninę i cystynę (aminokwasy siarkowe) oraz biotynę (witamina H) i kwas pantotenowy (witamina B5). Jeśli niedobór jest znaczny, wówczas można wspomóc się suplementami, które dostarczą organizmowi maksymalną dawkę niezbędnych substancji.

Miejscowo na skórę głowy stosować można skoncentrowane odżywki w postaci ampułek, wzmacniające cebulki włosów. Unikać należy fryzur, które osłabiają cebulki – np. mocno ściśniętych koków.