Łupież… Pojawia się znienacka i skutecznie odejmuje pewności siebie. Jednak sypiące się na ramiona białe płatki to tylko jedna – mniej uciążliwa i łatwiejsza do wyleczenia – z form łupieżu.

Rodzaje łupieżu

Często łupież mylony jest z innymi chorobami skóry, dającymi podobne objawy – np. z grzybicą bądź łuszczycą. Również błędnie utożsamiane są z nim dolegliwości, które pomimo słowa „łupież” w nazwie, nie mają nic wspólnego z chorobami skóry głowy, a zaliczamy do nich:

• łupież rumieniowy – obejmujący pachwiny i objawiający się ciemnoczerwonymi plamami
• łupież różowy Gilberta – o podłożu wirusowym, obejmujący tułów i kończyny
• łupież pstry – występujący na klatce piersiowej, wywołany działaniem grzyba Pityrosporum ovale

Łupież obejmujący skórę głowy dzieli się natomiast tylko na dwie odmiany: łupież zwykły, związany z występowaniem białych płatków, oraz łupież tłusty. Obie formy wiążą się z nadmiernym łuszczeniem się naskórka skóry głowy, któremu w przypadku odmiany tłustej towarzyszy stan zapalny, świąd, a nawet strupy, mocno przylegające do podłoża (co może prowadzić do wypadania włosów). Najczęściej występująca odmiana dolegliwości, a więc łupież zwykły (suchy), jest więc zdecydowanie mniej uciążliwa.

Przyczyny łupieżu

Nie ustalono jednoznacznej przyczyny pojawiania się łupieżu. Winę najczęściej przypisuje się grzybowi drożdżopodobnemu Pityrosporum ovale, który prawdopodobnie występuję u każdego, jednak przy nadmiernym namnożeniu się powoduje pojawienie się dolegliwości. Czynnikami, które przyczyniają się do uaktywnienia grzyba są wszelkie czynności drażniące skórę głowy, a więc stosowanie nadmiernej ilości środków do stylizacji czy szamponów ze szkodliwymi substancjami chemicznymi. Rozwój łupieżu wiąże się również z wahaniami hormonalnymi, które mogą powodować nadmierną produkcję łoju. Z tego też powodu łupież często uprzykrza życie w okresie dojrzewania.

Leczenie łupieżu

W przypadku łupieżu zwykłego najczęściej skuteczne okazują się szampony przeciwłupieżowe. W ich składzie znajdziemy substancje grzybobójcze, odkażające oraz złuszczające, a więc siarkę, kwas salicylowy, cynk, siarczek selenu oraz dziegć, który reguluje pracę gruczołów łojowych. Łupież tłusty jest bardziej odporny na leczenie, jednak na początku warto również spróbować powszechnie dostępnych szamponów przeciwłupieżowych. Jeśli kuracja nie jest skuteczna, wówczas należy – po konsultacji z dermatologiem – sięgnąć po skoncentrowane maści i kremy, w których składzie znajdują się kwas salicylowy czy siarka. Zarówno w przypadku łupieżu zwykłego, jak i tłustego do usunięcia złuszczonego naskórka odpowiedni jest olej neem. Preparat należy wmasować w skórę głowy i pozostawić na kilka godzin, po czym dokładnie spłukać.

Na czas walki z łupieżem należy zrezygnować ze stosowania produktów do stylizacji oraz farbowania bądź rozjaśniania włosów. Uzupełnieniem stosowanych preparatów jest odpowiednia dieta, która powinna obfitować w witaminę B oraz siarkę, które wpływają na kondycję skóry głowy, zmniejszają wypadanie włosów oraz regulują produkcję łoju. W naszym jadłospisie powinny więc znaleźć się między innymi jajka, drożdże, ryby, soja, orzechy.

W przypadku braku rezultatów w walce z łupieżem niezbędna może okazać się konsultacja ze specjalistą, który przede wszystkim musi zdecydować, czy mamy rzeczywiście do czynienia z łupieżem czy może grzybicą, łuszczycą bądź łojotokowym zapaleniem skóry.